รายงานวันเสาร์ที่ 4 ก.ค. 2564
วันนี้ได้รับอาหารมาค่อนข้างเพียงพอ เลยส่งได้ทั้งสองมื้อ โดยตั้งแต่เช้า “คุณกาญจนา หงส์หยก” สั่งบะหมี่แห้งหมูแดง 50 ห่อ จากร้านโซโหบะหมี่เกี๊ยวแถวพระรามสองให้มาส่งที่ INN TRAIN แถวพัฒนาการ (เพราะอยากอุดหนุนร้านเพื่อน นี่ล่ะครับที่เราอยากเห็น อุดหนุนคนที่คนรู้จักหรือเดือดร้อนเพื่อนำไปมอบให้คนที่ขาดแคลน ได้บุญสองเด้งเลยครับ ว่าแต่ว่ามันไกลไปนิดนะครับ 555)
คุณรุ่งนภา ธนะภูมิ (หรือแม่รุ่ง) สั่งอาหารของ INN TRAIN อีก 50 ชุด แม่รุ่งนี่ก็เป็นอีกคนที่อยู่คู่โครงการ (พูดเหมือนโฆษณา สามแม่ครัวอยู่คู่ครัวไทย เลย 555) แม่รุ่งทั้งทำขนม สั่งอาหาร มอบของให้โครงการมาหลายครั้งแล้ว ฝีมือทำขนมของแม่รุ่งใช่ย่อย ผมได้ชิมมาแล้วทั้งบราวนี่ทั้งสโคน อร่อยจริงจังครับ และแม่รุ่งใช้วัตถุดิบคุณภาพทั้งนั้นเลยครับ (แม่รุ่ง ผมขอค่าโฆษณาเป็นบราวนี่สองกล่องครับ 555)
คุณแหวนหรือคุณกิติยา โสภณพนิช เจ้าของ Bluedoor คนนี้เป็นชาว The League ตัวจริงสนับสนุนกันมาอย่างเหนียวแน่นและเนิ่นนาน รู้ว่าเสาร์อาทิตย์อาหารจะมีมาบริจาคน้อยเลยให้ทีมงานทำอาหารมอบมาให้ทุกเสาร์อาทิตย์ติดต่อกันมาเป็นเดือนแล้ว
ขาประจำชาว The League อีกหนึ่งท่านคือ คุณสุภมาศ วงศ์ศิริกุล หรือพี่ปั๋นที่เป็นทั้งผู้ให้และสะพานบุญให้เพื่อนๆโดยพี่ปั๋นคุมทีมครัวทำอาหารเองมาให้ทุกรอบรอบละไม่ต่ำกว่าร้อยบางครั้งขึ้นไปถึง 200 จุดเอ๊ยกล่อง (พูดเหมือนดัชนีหุ้นเลยนะ) รอบนี้มีน้ำดื่มขวดใหญ่มาให้อีก 60 แพ็ค (ขนกันกล้ามขึ้นเลยครับ)
อาหารวันนี้ได้รับการสนับสนุนดังนี้
1) คุณรุ่งนภา ธนะภูมิ = ซื้ออาหารกล่อง 50 กล่อง
2) คุณกาญจนา หงษ์หยก = มอบบะหมี่แห้งหมูแดง 50 ห่อ (จากร้านโซโหบะหมี่เกี๊ยว)
3) Kevin = ซื้ออาหารกล่อง 40 กล่อง
4) Bluedoor และคุณกิติยา โสภณพนิช = มอบอาหารกล่อง 100 กล่อง
5) คุณสุภมาศ วงศ์ศิริกุล (หรือพี่ปั๋น) และเพื่อน = มอบต้มจับฉ่ายกับข้าวไข่เจียว 187 กล่อง และน้ำดื่มขวดใหญ่ 360 ขวด
เรารู้คุณมีฝีมือ
คุณพ่อก็ได้ทำ
คุณลูกก็ได้ช่วย
Ready-to-Eat
วันนี้ตอนบ่ายมีคิวถ่ายวีดิโอที่ชุมชนล็อค 1-2-3 เพราะตั้งใจจะบันทึกภาพการทำงานของเหล่าอาสาสมัครชุมชนที่ทุกวันต้องเดินไปแจกจ่ายอาหารให้ผู้กักตัวและผู้ป่วยติดเตียงและผู้ชราวันละสองรอบ ผมกับน้องตากล้องเดินตามทีมอาสาโดยเลือกเส้นทางหนึ่งในสามเส้นทางที่ปลอดภัยสุด คือผมบอกพี่ใฝว่า
“พี่ไฝ ผมขอไปเส้นทางที่ไม่มีผู้ติดเชื้อนะครับ อันไหนก็ได้ที่ปลอดภัยสุดน่ะครับ”
เพราะตอนนี้ผู้ติดเชื้อต้องกักตัวอยู่ในบ้านตัวเองก่อนครับเนื่องจากเตียงใน ร.พ. เต็ม และจุดพักผู้ป่วยชั่วคราวที่วัดสะพานก็เต็ม นี่แหละครับสถานการณ์ตอนนี้แล้วมันจะไม่ให้ติดเพิ่มกันได้ยังไงในเมื่อบ้านนึงพื้นที่ประมาณที่จอดรถสองคันแต่อยู่กัน 6-7 คน บ้านตรงข้ามถูกคั่นด้วยทางเดินแคบๆประมาณเมตรเดียว จามทีเดียวอาจกระเด็นไปได้ถึงอีกบ้าน
ปรากฏว่าเส้นทางที่ผมไปมีผู้ติดเชื้อที่เพิ่งไปตรวจแล้วผลเป็นบวกแต่ยังไม่มีใครมารับไปเลยต้องอยู่ในบ้านกับลูกกับเมีย ความรู้สึกผมคือ เวทนาสงสารและก็กลัวด้วยครับ คือแทบอยากจะเลิกเดินต่อเลยครับ อากาศร้อนก็ร้อนเหงื่อออกเต็มตัวแต่ไม่กล้าปาดเหงื่อบนหน้ากลัวเชื้อเข้า เข้าใจเลยที่พี่ไฝเคยพูดว่า “มันหลอน” คือไม่รู้เราติดหรือยัง จะทำโน่นทำนี่ก็กลัวไปหมด
การเดินแจกอาหารของทีมอาสาเป็นงานที่เหนื่อย หนัก และ”หลอน”ครับ ผมถามพี่คนนึงว่าเดินแจกทุกวันนี่มีอะไรที่เป็นปัญหาบ้าง พี่เขาบอกบางเส้นทางมันแคบเข็นรถลำบาก บางทีก็มีมอเตอร์ไซค์จอดขวางอยู่เราก็ต้องระวังและต้องไปต่อให้ได้ บางบ้านก็มีหมาแล้วดุอีกต่างหาก
ที่เล่ามาถ้ายังไม่เห็นภาพ เดี๋ยวจะมีวีดิโอให้ดู แต่ดูแล้วก็ยังไม่เหมือนของจริงหรอกครับ ของจริงมันรันทดกว่านี้ เราโชคดีกว่าพวกเขาหลายเท่านัก
โครงการ COOK-4-ALL ยังต้องการการสนับสนุนอีกมากนะครับ ฝากช่วยประชาสัมพันธ์โครงการด้วยนะครับ ติดต่อเรา โทร. 093-128-8665 หรือ Line ID: @inntrain (มีเครื่องหมาย @ ข้างหน้านะครับ)
รายละเอียดเกี่ยวกับโครงการดูได้ที่
https://www.inntrainlifestyle.com/COOK-4-ALL
